Sulawesi

Hoi iedereen!

Onze laatste dagen in Yokyakarta hebben Arjen en ik lekker rustig aan gedaan! We hebben een beetje bij het zwembad gehangen, door de stad gelopen en bij een grote mall een paar lekkere chocoladebroodjes gescoord! Maandag hebben we een scooter gehuurd! 's Ochtends zijn we eerst naar de Merapi vulkaan gereden. Het was even een klus om de stad uit te komen met al dat eenrichtingsverkeer, maar al vrij snel zaten we op de goede weg! Arjen deed niet onder voor een echte Indonesiër! Gas erop, links en rechts inhalen; kortom: ik hield me stevig vast! Met onze malle-Eppie helmpjes doopten we onszelf tot Sjonnie en Anita en oooo, wat zagen we eruit! We hadden heel wat bekijks en de meeste mensen schoten direct in de lach als ze ons zagen! Om kwart over 10 kwamen we bij de merapi aan. Helaas lag 'ie in de wolken..! Zonde! Het uitzicht achter ons was wel adembenemend! De Merapi is een nog actieve vulkaan, de laatste twee uitbarstingen dateren van 2006 en 2010. Ze zijn het dorpje aan de voet van de merapi (weer) aan het opbouwen, maar daarnaast zie je nog precies hoe de lava een paar jaar geleden naar beneden kwam. Het heeft zich een weg gebaand dwars door alles heen! We besloten om nog wat omhoog te klimmen, maar op een gegeven moment dachten we dat het elk moment kon gaan regenen als we nog verder omhoog gingen, dus toen zijn we weer naar onze scooter gegaan! We besloten om een kijkje te nemen bij de plaatselijke dierentuin, want daar schenen ze Komodovaranen te hebben. Onderweg kwamen we langs super mooie rijstvelden, waar we prachtige foto's hebben kunnen maken! Na een uurtje gereden te hebben, waarbij Liedeke de dood in de ogen heeft gezien, maar volgens Arjen alles onder controle was, ("neeee, het scheelde zeker nog een meter met die vrachtwagen!"), kwamen we aan bij de dierentuin. Heel rustig was het daar! Voor de meeste mensen waren wij nog meer een bezienswaardigheid dan de dieren die daar waren! We hebben vanalles gezien; neusapen die er geen genoeg van konden krijgen..., de reusachtige Komodovaranen en we snapten allebei niet waarom die kat niet gegrepen werd door de krokodillen toen 'ie over het muurtje klom... Op het parkeerterrein heeft Anita ook scooter leren rijden, dus nu zou ik zelf ook een scootertje kunnen huren!

Op 17 juli vloog ik naar sualwesi. Ik ging met lion air en had ooit gezworen dat ik daar nooit meer zou vliegen en inderdaad... weer een lekkere vertraging..! Genieten! Dus nu, echt nooooit meer Lion Air! Gelukkig haalde ik m'n nachtbus van Makassar naar rantepao nog wel! (dus eigenlijk mag ik alsnog niet zeuren!) Ik had zelfs nog tijd over en kwam in gesprek met een Indonesische jongen die me wel wat Indonesisch wilde leren! Ik ben dus weer wat woorden rijker! Op het vliegveld in Yogyakarta was ik nagenoeg de enige blanke, maar in Makassar viel ik helemaal op! Ik was de enige buitenlander, net als in de nachtbus..! Een aandacht dat ik hier trek met m'n lange benen en hoogblonde haar! Maar van iedereen krijg ik een vriendelijke glimlach! En ik word ook geregeld gevraagd om op de foto te gaan! Zo had ik de dag van m'n aankomst in Rantepao meteen een tour geregeld. Ik ben met twee Spanjaarden op stap gegaan die ik eerder die ochtend had leren kennen. We begonnen in Lemo, waar beelden van overleden personen al honderden jaren in uitgehakte rotsen uitkijken over de rijstvelden. Op m'n twaalfde heb ik dit in een boek gelezen en bedacht me: daar ga ik later heen! En nu stond ik daar! Er kwamen een paar Indonesische mensen aan en die begonnen eerst mij te fotograferen voordat ze beelden fotografeerden..! Daarna reden we naar een dorpje waar ze overleden baby's in bomen "begraven"; ze hakken een holte uit en na verloop van tijd groeit dat weer dicht! Toen reden we naar Londa, waar ze mensen in doodskisten in grotten leggen, ook al honderden jaren. Veel doodskisten zijn vergaan en zie je de botten, schedels en offers liggen, maar er zijn ook vrij recente doodskisten. Een joekel van een spin gezien, zo groot als m'n hand, maar gevaarlijk was ie gelukkig niet! En op een gegeven moment natuurlijk; ah! Toerist Belanda! (Nederlandse toerist!) Klik, klik, klik; ze waren weer een paar foto's rijker..! :-)

verder zijn we ook naar een traditioneel dorpje geweest, waar ik in een van de huizen mocht kijken. Ze wonen daar met hele gezinnen en hebben verder niets..! Bizar! En toen... naar een traditionele begrafenis..! We mochten komen kijken als we een geschenk meebrachten. Ze wilden graag sigaretten..! Er was een vrouw van 80 overleden, vorige maand al, en nu zou ze na een vierdaagse ceremonie bijgezet worden in het familiegraf. Dit was de tweede dag en hierop ontvangt de familie giften, delen ze zelf eten uit en slachten ze een buffel. Eerst gezeten en gekeken, de sigaretten aangeboden, daarna mochten we rondlopen en foto's maken. Alle vrouwen waren aan het koken en de overleden vrouw lag nog in haar huis. Daarna kregen we eten aangeboden. In een papieren zakje werd rijst, groente, ei en vanalles en nog wat geschept en dat mocht je verorberen! Bestek?! Welnee! Lekker legaal met je handen eten! Toen brachten een paar mannen de buffel en werd 'ie voor m'n neus geslacht. Ik heb me omgedraaid, want ik merkte dat ik er onpasselijk van werd. Had zo'n medelijden met dat beest!! Na het offer zijn we weggegaan. Ik heb deze dag al behoorlijk wat van Sulawesi gezien en ik ben er helemaal weg van! By far het mooiste eiland van Indonesië wat ik gezien heb! We zitten op een hoogte van 700/800 meter, veel bergen, na elke bocht schitterende rijstvelden... Prachtig gewoon! Gisteren weer een tour gedaan met twee Spanjaarden samen, veel gezien. Uitzichtpunt op een hoogte van 1200 m was wel een hoogtepunt! Je keek over de hele torajah vallei, waar je allemaal rijstvelden en traditionele huizen zag... Vandaag een dagje rustig aan gedaan en wat door Rantepao gelopen. Vanavond neem ik de nachtbus naar Makassar en vanuit daar ga ik in Bira: ruim een week met m'n kont in het witte zand zitten! Geen internet daar, geen wifi, dus ik ben alleen bereikbaar per sms! Zal even wennen worden voor iemand die met z'n telefoon getrouwd is!
Tot later! Liefs vanaf Sulawesi! X Liedeke