Zielig! :(

Hoi lieve allemaal!

Nu denken jullie: zielig? Ze zitten in Nepal?! Maar ja, er zijn wel wat treurige dingen gebeurd onderweg! En we zijn er nog maar 1 dag....
Het begon allemaal zo..:

Na een paar lange vluchten dachten we in Helsinki veilig op het vliegtuig naar Delhi te kunnen stappen, zegt de grondsteward: jullie mogen niet mee. Je hebt geen visum voor India. Wij knalrood (niks voor ons) en tegensputteren, maar we mochten echt niet mee... Totdat Liedeke bedacht te zeggen dat 't maar een tussenstop was. De grondsteward lachte een beetje schaapachtig en zei ' O, oke, loop dan maar door! Fijn dat je 't even meldt!'

Dus toen kwamen we na een lange vlucht met krijsende baby's en een stiekeme roker op 't toilet, aan in Delhi. We werden in een halletje gepoot om te wachten op de piloot. Die kwam ook! Hij bracht ons naar de douane, zei wat we moesten doen, en ging weer weg. Daar aangekomen, waren we de grap van het vliegveld. We werden wel 5x van het kastje naar de muur gestuurd waar ze zelf ontzettend om moesten lachen. (wij echter niet!) Nadat alles toch goedgekomen was, zaten we rustig te wachten tussen allemaal enge mannen om daarna te boarden. Komt in een keer die piloot opdagen! Hij deelde doodleuk mee dat er een tas vermist was! Dus toen waren we echt chagarijnig! Het was nog een verassing welke tas 't was. Liedeke /Tessa / Liedeke / Tessa.... We wisten 't niet...!
En toen waren we zo vrolijk dat we ook nog lekker op een stinkvlucht naar Kathmandu mochten vliegen, samen met een ongelooflijk irritante jongen die achter ons zat en graag aandacht van ons wou. En om ook nog even een klein detail onder de aandacht te brengen: tes zat ook nog gezellig naast een smakkende indier!

In Kathmandu mochten we eerst 6000 formulieren invullen om na te gaan of we geen enge ziektes hadden en of we wel een visum konden krijgen! Hiervoor mochten we ook nog leuk op de foto... Daarna mocht Liedeke ook nog een formulier invullen voor haar vermiste tas, want hij bleek van haar te zijn...!

Goed, na al dat gezeik stonden we uiteindelijk buiten. We hadden 't zo geregeld dat we opgehaald zouden worden, maar je raadt 't al.... Inderdaad! Er stond niemand. Zelf maar met de taxi gegaan.

Omdat het verhaal 'zielig' heet, gaan we niet beschrijven hoe het hotel en de kamer eruit ziet, want dat is namelijk niet zo zielig!! :)

We besloten om door het centrum van kathmandu te gaan lopen. Eerst konden we het niet vinden, maar toen kregen we het lumineuze idee om toch maar een taxi te pakken. Durbar Square is een heel mooi stukje centrum, met wel 48 tempels. In eentje daarvan woont Kamari; een meisje van 4 dat niet naar buiten mag en niet mag spelen want ze mag zich niet bezeren. Ze mag maar 1x per jaar naar buiten. (dus dat is ook weer zielig...)

We besloten om op een dakterras, met een schitterend uitzicht over de hele stad, te gaan eten. Daar vond Liedeke dat haar schoenen een beetje vreemd liepen. Dat was niet zo raar, want van beide bergschoenen lagen de zolen eraf! Compleet naar de getver, dus! Dus dat was ook weer zielig... :( Gelukkig heeft Liedeke een paar mooie nieuwe schoenen kunnen kopen en werd 't wat minder zielig. Nu moet ze nog even afscheid nemen van de bergschoenen die haar 10 jaar lang over de hele wereld hebben gebracht!

Na dit hele verhaal denk je misschien dat Liedeke een hele zielige dag heeft gehad. Maar vergeet ons aller Tes niet! Zij vond de hondjes op straat toch zo zielig!! Ze leken allemaal op Babs en Borrel...! Ahhh... (maar ze heeft ze niet geaaid)

Zielig allemaal he?!

Maar ondanks alles hebben we 't super gezellig met elkaar en maken we een hoop lol! We hebben 't hier naar onze zin!

Tot 't volgende verhaal!! (hopelijk wat minder zielig!!)

Kus,
Tessa en Liedeke